Izydora Dąmbska presented her views on the semiotics of proper names in her two studies: O bezimienności [On Namelessness] and Filozofia imion własnych [Philosophy of Proper Na­mes]. The author refers mainly to the second work. I. Dąmbska begins with a syntactic definition of proper name, then she attempts to define the basic semantic function of proper name, that is, the function of naming. She emphasises the essential difference between this function of proper names and the function of denotation played by (...) descriptive names. The difference consists in the fact that a descriptive name denotes an individual object as a representative of a respective class, whereas a proper name names an individual person without any class references. A name represents an individual by way of universaliter, i.e. in its many aspects and as one despite differences in the course of his whole life. As such, the proper name represents a conscious object of knowledge and agency. It mediates in personal relations between people and is the material of legends and history, affirms the unity of its bearer, and ensures his duration beyond death and grave. Its secondary meaning is that it plays the function of naming and representing also fictionary literary figures. (shrink)

Bez wątpienia, Peirce nie oferuje w swoim pismach jasnego ujęcia koncepcji przekonania, a jego poglądy, ewoluujące w ciągu całego życia, nie wydają się prowadzić do wyraźnej konkluzji. Niemniej jednak pozostaje autorem inspirującym, który pozosta- wił trwałe osiągnięcia na gruncie logiki symbolicznej i semiotyki. Metoda hermeneutyczna, którą zastosowaliśmy w tej pracy, miała na celu, w zgodzie z jego własną wskazówką metodyczną, ukazanie koncepcji przekonania, którą można by uzgodnić z dostępnymi stwierdzeniami samego Peirce’a, jak również jego komentatorów.

Obszerna antologia Logika i język z analitycznej filozofii języka, do której J. Pelc wybrał i przełożył teksty, była przez wiele lat wykorzystywana w nauczaniu i badaniach w Polsce. W udany sposób przedstawia niektóre dyskusje toczone w ramach filozofii analitycznej. Jednakże obok tekstów kluczowych, które weszły do kanonu tej tradycji, zawiera także prace marginalne i mało znaczące. Zaskakujące jest pominięcie przez Pelca kilku bardzo ważnych filozofów i ich dorobku, a podane we wstępie do antologii uzasadnienie tych braków jest niekompletne i mało (...) przekonujące. (shrink)

“Il n’y a pas de hors-texte”. Intralinguistic Semantics and Its Philosophical and Cognitive Consequences The aim of this paper is to present and metatheoretically analyse the model of intralinguistic semantics as set forth by Umberto Eco in his Theory of Semiotics. The distinctive feature of this system is the rejection of the realistic category of reference, understood as a correspondence of meaningful units with the extralinguistic domain of interpretation, i.e., with a class of extralinguistic semantic correlates. As a result, the (...) main idea of Eco’s theory is to replace the traditional extralinguistic semantics with the new one, in which the meaning of each unit is determined solely by its relations with the other elements of the system. Language formed in this way is semantically autonomous, intralinguistically closed and self-explaining. Analysis of Eco’s theory by means of the appropriate conceptual apparatus reveals the far-reaching philosophical and cognitive implications of his approach in studies on language, meaning and truth. (shrink)